Eerste dag in Tshani

Blijkbaar was mijn omgeving niet zo geavanceerd dat mijn blog daadwerkelijk geplaatst werd… 

Nu nog een blogje, dit keer vanaf mijn voorlopige eindbestemming: De African Pot. Ik heb mijn eerste werkdag erop zitten!

We waren gebleven bij Oos-London. Vanaf het vliegveld nam ik een taxi samen met wat ik dacht Scandinavische vrouwen, maar ze bleken Afrikaans te praten. Klinkt grappig! Aangekomen bij het hostel werd ik meteen door de gastvrouw gewaarschuwd: ga niet ’s nachts over straat! Maar ja, ik moest nog eten… Met gevaar voor eigen leven een pizza gescoord. Ben gelukkig niet aangevallen door wilde zwijnen, ik heb mijn zwijnen toch liever in een ronde vorm op mijn pizza… 

’s Ochtends werd mijn koffer netjes door de buschauffeur naar de bus gerold. Gek genoeg was het de chauffeur van een andere busdienst, BazBuz. Hij zag mij strugglen met een absurd grote, roze koffer en dacht dat ik het nooit zou redden. Eh, prima, ik zet mijn feministische principes zo opzij 😉. Hij kon mij meteen alle insiders tips geven over de Wild Coast.

In de bus dan ein-de-lijk mijn eerste dier in het wild gezien: een springbok. Een soort grote geit. Aan gewone geiten trouwens geen tekort; net als schapen, varkentjes, koeien en honden. Vooral de koeien bivakkeren graag op de weg. Na een uurtje oponthoud kwam ik gek genoeg slechts een half uur te laat aan op mijn bestemming: Mthatha. Daar werd ik opgewacht door Wesley, Tina en Julia. Wesley werkt in een backpackers hostel, en de andere twee zijn mijn nieuwe roommates. Samen hebben we meteen mijn eerste vuurdoop doorstaan: boodschappen doen voor twee weken zónder koelkast of vriezer. Terwijl ik dit schrijf lonken er mango’s, bananen, grapefruit, kiwi’s, een meloen en nectarines naar mij. Die moeten de komende dagen op, en daarna leven we anderhalve week op droge spaghetti, ben ik bang. Omdat het dichtstbijzijnde lokale supermarktje een uur rijden is, en de dichtstbijzijnde Spar 2 uur, is er over 2 weken pas weer een mogelijkheid om boodschappen te doen.

Foto: uitzicht op het strand vanaf Vulkani backpackers, waar ik een vergadering had.

Tot zover de praktische zaken, hoe is het leven in Tshani? Mooi! Ik heb elke ochtend en middag een wandeling langs de Wild Coast met rechts een prachtig uitzicht op een hagelwit strand en een azuurblauwe zee. In de verte zie ik woeste kliffen. Links kijk ik uit over glooiende groene heuvels met hier en daar een huisje. Er is weinig landbouw, op de grasvelden (of eigenlijk: overal) (of eigenlijk: voornamelijk op de weg) loopt vee. De mensen zijn vriendelijk en zeggen gedag (of weetikveel wat ze zeggen, ik spreek geen Xhosa). Het huisje waar wij zitten is van alle gemakken voorzien, behalve een koelkast, vriezer, oven, goedwerkend gasfornuis, airco, goede verlichting, normaalwerkende wc of douche met warm water. Als je het zo opnoemt is het een hele lijst, maar het valt mee hoor 😉.

Foto: onze woonkamer in de African Pot.

What’s next? Ik heb vanmiddag een afspraak met de begeleider van het vrijwilligerstraject, daar krijg ik meer te horen… Wordt vervolgd!