De preschool + weekend

3 maart 2019 - Tshani, Zuid-Afrika

Waar Jorit mij terecht op wees, is dat de blog ‘de eerste dag’ helemaal niet over het vrijwilligerswerk ging. Excuses, ik was wel weer even klaar met typen. Nu dan een verslag over mijn eerste werkdag op de preschool!

Too long, didn't read: reageer op deze blog met je vragen, dan beantwoord ik ze in de volgende blog!

De preschool

Donderdagochtend, 8 uur. Nkebonga, de juffrouw, heeft puzzels, schrijfbordjes, klei en duplo klaargelegd en de kinderen druppelen binnen. Ze kijken een beetje verwonderd naar me en sommigen zeggen iets in het Xhosa tegen me. Ik praat Engels terug maar wordt alleen vreemd aangekeken. Dit worden 6 lange weken…

Na een halfuurtje (waarin ik gezellig meepuzzel en klei, pas du probleme) zingen we een liedje en gaan we in de kring. Dit liedje zing ik zo goed mogelijk mee, maar er zitten meteen al twee klikjes in. We zingen een stuk of 10 liedjes, waarvan de meeste Engels. De kinderen stellen zichzelf voor, en we kijken wat voor weer het is (zonnig en warm. Goh.) Dit alles gebeurt in het Engels. Dat ze me de halve ochtend met grote ogen aankeken, lag dus niet aan een taalbarrière…

Sinentlahla heeft deze foto gemaakt (dat meisje op mijn schoot)

Nu is het tijd voor mijn eerste ervaring met de Afrikaanse cuisine. Ik heb pap (porridge) opgeschept voor 40 kinderen en krijg zelf ook een flinke portie. Het smaakt naar natte kranten... Ik vind dat havermout ook naar natte kranten smaakt en dat eet ik thuis ook, dus het valt eigenlijk wel mee.

Na het eten mogen de kinderen buitenspelen. Er komen ballen, hoepels en auto’s tevoorschijn maar de meeste kinderen vermaken zich met het gooien van stenen naar een bijenkorf. Ik spreek het kind dat goed Engels spreekt hierop aan (een blanke jongen, de excuusblanke, pardon my French) en zeg dat het niet slim is, maar ik heb natuurlijk nog geen autoriteit verworven. Hij haalt zijn schouders op en onder luid gejuich wordt de bijenkorf naar beneden gestenigd. Held op sokken die ik ben, kies ik voor het ruime sop en vlucht de school in (Save yourself! Eigen veiligheid eerst!) Uiteindelijk is er niemand gestoken en is de bijenkorf netjes bij de leerkracht ingeleverd. Die kinderen kennen de natuur natuurlijk veel beter dan ik.

Terwijl ik lekker met ballen in de weer ben/schuilde voor de bijen, zijn de leerkrachten druk aan het koken. Er wordt niet echt gecommuniceerd wat mijn taken zijn, dus ik ben maar vlug in de keuken gaan helpen. Uiteindelijk hebben we in 1,5 uur de lunch (7 beans + vissoep) gemaakt, al die tijd speelden de kinderen buiten… Daar is zeker nog tijdwinst te behalen.

Na het buitenspelen krijgen de jongere kinderen rekenles aan de instructietafel (lees: tapijt) m.b.v. klei, en mogen de oudere kinderen tenen tellen op een printje van twee voeten. Differentiatie!

Om 12 uur is het tijd om de lunch te verorberen en daarna heb ik mijn stroopwafels uitgedeeld, die volgens mij wel in de smaak vielen.

Mijn tweede dag was overigens vrijwel hetzelfde, maar dan zonder generator en gas. Beide waren stuk. Dat betekent voor mij: geen generator = geen printer = 40x een werkblad tekenen voor de letter N. En: geen gas = geen lunch = ach, die arme Afrikaanse kindjes met hun lege buikjes die bol staan van de honger… Maar rats, rats, daar werden de zakken chips en de ligakoekjes uit de tassen getrokken en zaten allen kinderen te smullen van hun lekkernijen. O, ik heb iets teveel War Child-reclames gekeken, ben ik bang…

Het weekend

Vandaag is het zondag (in gedachten heb ik meegezongen met het Hagunnan). Trouwens: ik zal nog even een filmpje uploaden van een liedje dat menig Hagunnan bekend in de oren zal klinken!

Ik heb de weekenden vrij maar moet dan wel wat dingen voorbereiden voor mijn doordeweekse activiteiten. Dit weekend heb ik een stappenplan geschreven voor Andisiwe om haar rapportages beter te structureren (dat is mijn andere taak hiero: leerkrachten helpen met het schrijven van rapporten). Het is hier over het algemeen stralend mooi weer, behalve als je vrij bent, uiteraard (donderdag en vrijdag: 30 graden, geen wolkje aan de lucht. Voor maandag is hetzelfde voorspeld). Zowel za als zo was er een boottochtje gepland met een gezellige braai (bbq). Zaterdag ging deze vanwege de regen niet door, vandaag waarschijnlijk ook niet. Ik vind 25 graden + een beetje miezer overigens prima bootweer, maar ik was de enige… Gisteren heb ik dus maar een wandeling over het strand gemaakt (terwijl mijn roomies voor pampus lagen, ze zijn beiden een beetje ziek). Gisteravond heb ik rondgehangen in Mdumbi backpackers (nu al mijn favoriete hang-out, want daar is Wifi en alles (lees: de wc’s) ziet er tenminste een beetje normaal uit). Er was verse tonijn gevangen dus daar mocht ik een stukje van. Er waren oesters dus daar móest ik een stukje van (gadverdamme). Er was muziek, er werd gedanst (nee, niet door mij), er werden tosti’s gebakken (nee, niet voor mij). Al met al een gezellig sfeertje. Lekker, zoals de Afrikaners zouden zeggen. Ik heb het geluk dat ik met mijn Nederlands prima tussen de Afrikaners en de Duitsers kan schipperen. Zij verstaan elkaar niet, ik versta iedereen een beetje. Totale macht! Behalve dat Xhosa, wat een horrortaal is dat, zeg. Ik ken tot nu toe alleen hamba (ga weg, dit zeg je tegen bedelende honden), en molo mama (dit zeg je tegen vrouwen die je onderweg tegen komt), en cc (klein. Ken je dat geluid dat je moeder hoofdschuddend maakt als je vertelt dat je naar Zuid-Afrika gaat? Dat geluid, twee keer).